Illya Soffer (1966) leed aan het Cassandra-effect: ‘Mensen met een beperking hebben weinig aan mijn morele gelijk’.
”Hij bestaat niet!’ Vlak voordat we op de basisschool Sinterklaas zullen gaan vieren
Consultant Jaap Vermeiden (1972). ‘Ik realiseerde me dat ik me moest losmaken van mijn werkgever om gericht mijn doelen te bereiken.’ Tijdens mijn studie scheikunde merkte ik dat ik goed complexe informatie naar een begrijpelijk verhaal kan vertalen.
De zin van het leven, ach, wie maalt daarom? Toch willen zeven van de tien ouderen zich nuttig blijven voelen, een zinvolle bijdrage leveren aan de samenleving. Terwijl het gevoel van uitgerangeerd zijn hen bekruipt. Hoe voorkom je dat? Zin boven Zestig leert je jouw zin vinden, om zo morgen nieuwe zin te kunnen maken.
“Ik heb ontdekt dat er minstens vier verschillende manieren zijn om iemands hand vast te houden.” Dit vertelde een palliatief verpleegkundige afgelopen week tijdens een training over zingeving en werk.
Hoe weten we wat we willen? En hoe worden we daar zo goed in dat we van ‘succes’ kunnen spreken? Die vragen bespreekt filosofieredacteur Peter Henk Steenhuis in zijn column in Trouw. In deze aflevering: we zoeken maximale vrijheid, maar dat is buitengewoon onverstandig.
Psychiater Ivo van Outheusden (57). ‘Als je knipt, moet je ook plakken, omdat er anders iets verloren gaat.’
Gerard Jansen (1952).
“In 1998 zocht ik iemand om mee te kunnen ‘sparren’ over mijn werk.
Franke van der Laan (1953).
“Ik ben vijf keer ontslagen. Dat doet pijn. Maar dankzij mijn gevoel van eigenwaarde kan ik veel aan. Als de fles voor negentig procent leeg is, haal ik voldoening uit de resterende tien procent.
Nathalie Kelderman (1971)
Mijn wereld viel in te delen in werkenden en niet-werkenden. Wie een goede baan heeft en hard werkt, verdient geld. De maatschappij waardeert dat.
‘We zien dat onze medewerkers eigenlijk geen zin meer hebben. Wat doen we daaraan?’ Je zou kunnen zeggen dat wij Kenniscentrum ZinverZetten hebben opgezet om een antwoord te geven op deze vraag.
