Illya Soffer (1966) leed aan het Cassandra-effect: ‘Mensen met een beperking hebben weinig aan mijn morele gelijk’.
”Hij bestaat niet!’ Vlak voordat we op de basisschool Sinterklaas zullen gaan vieren
Consultant Jaap Vermeiden (1972). ‘Ik realiseerde me dat ik me moest losmaken van mijn werkgever om gericht mijn doelen te bereiken.’ Tijdens mijn studie scheikunde merkte ik dat ik goed complexe informatie naar een begrijpelijk verhaal kan vertalen.
Psychiater Ivo van Outheusden (57). ‘Als je knipt, moet je ook plakken, omdat er anders iets verloren gaat.’
Gerard Jansen (1952).
“In 1998 zocht ik iemand om mee te kunnen ‘sparren’ over mijn werk.
Na de presentatie van het boek ‘Zin in het alledaagse’ op 22 september in Boekhandel Broese Utrecht trekt Zin in het alledaagse door Nederland. Op allerlei locaties vertelt Peter Henk Steenhuis over de serie, en interviewt hij mensen uit het boek, die uit de buurt komen.
Franke van der Laan (1953).
“Ik ben vijf keer ontslagen. Dat doet pijn. Maar dankzij mijn gevoel van eigenwaarde kan ik veel aan. Als de fles voor negentig procent leeg is, haal ik voldoening uit de resterende tien procent.
Nathalie Kelderman (1971)
Mijn wereld viel in te delen in werkenden en niet-werkenden. Wie een goede baan heeft en hard werkt, verdient geld. De maatschappij waardeert dat.
We zijn bekaf na een jaar pandemie. Zo krijgen we er weer een beetje zin in.
‘We zien dat onze medewerkers eigenlijk geen zin meer hebben. Wat doen we daaraan?’ Je zou kunnen zeggen dat wij Kenniscentrum ZinverZetten hebben opgezet om een antwoord te geven op deze vraag.
Jan, gaan we weer?’ Ik kijk op m’n horloge, ja, we hebben al twintig minuten pauze. Ik fluit op mijn scheidsrechtersfluitje. We drinken onze laatste slok, zetten de glazen op het dienblad en jeu-de- boulen nog drie kwartier.
